W dobie globalnej komunikacji trudno niestety uciec przed informacją. Tak więc czy ktoś chciał czy nie chciał, zapewne zaglądając w ostatnich miesiącach na strony PZŁucz. przeczytał o zawirowaniach w naszym związku sportowym. Dotąd byłem zdania, że właściwie żadne konflikty w Zarządzie nie dotykają bezpośrednio mnie jak i 99% innych łuczników. Bo przecież ktokolwiek będzie prezesem PZŁucz. sytuacja ogromnej większości łuczników (z wyjątkiem – być może – kilkunastu zawodników i zawodniczek kadry narodowej) nie ulegnie zasadniczej zmianie.

Czy to jednak dobrze, że nic się nie zmienia? Gdyby np. IBM nic nie zmieniał, nadal produkowałby maszynki do liczenia na korbkę. Czy to oznacza, że nie byłoby komputerów osobistych? Nie! To znaczy, że nie byłoby już firmy IBM. Wspomniany przykład nie do końca odpowiada sytuacji PZŁucz. Chciałem jednak zilustrować co stanie się z organizmem, który nie potrafi dostosować się do prawideł rynku.

Wydaje się, że łucznictwo w Polsce może podążyć trzema możliwymi drogami. Przy czym dwie z nich prowadzą donikąd. Rozważmy poszczególne możliwe scenariusze wydarzeń.

1.Wersja pesymistyczna. Związek zachowuje status quo, robi to co dotychczas - kluby także. Nie ulegają zmianie zasadnicze cele działalności, ani sposób realizowania tych celów. Efekt: postępująca marginalizacja łucznictwa jako dyscypliny sportowej i degradacja bazy sprzętowej klubów. Co w zasadniczy sposób ograniczy ilość trenujących i pociągnie za sobą brak wyników na arenie międzynarodowej. A w efekcie spowoduje zmniejszenie dotacji państwowych i jeszcze większą zapaść w łucznictwie. Nie stanie się to jednak natychmiast. Symptomy atrofii łucznictwa obserwujemy już teraz. Jednak za kilka, może kilkanaście lat nie będzie już czego naprawiać.

2. Wersja neutralna. Związek i kluby starają się popularyzować łucznictwo, jak się tylko da i gdzie się da z wykorzystaniem nowoczesnych technik marketingowych. Nie ulegają zmianie zasadnicze cele działalności, ani sposób realizowania tych celów. Efekt: niezmniejszenie ilości trenujących i zachowanie dotychczasowej kondycji łucznictwa w Polsce.

3. Wersja optymistyczna. Związek i kluby starają się popularyzować łucznictwo, jak się tylko da i gdzie się da z wykorzystaniem nowoczesnych technik marketingowych. Do Związku zaproszeni zostają łucznicy pozostający poza tarczowym łucznictwem olimpijskim czy bloczkowym. Organizowane są zawody terenowe dla wszystkich kategorii łucznictwa. Efekt: Zwiększenie ogólnej ilości łuczników poprzez dodanie pozostających dotychczas poza oficjalnym nurtem PZŁucz. Co z kolei spowoduje przyciągnięcie do klubów pasjonatów uprawiających łucznictwo dla przyjemności, za własne pieniądze, a mogących pomóc Związkowi i klubom w popularyzacji łucznictwa. Dodatkowo może otworzyć się szansa na uczynienie z łucznictwa sportu rodzinnego, gdzie łucznictwo uprawia się rodzinne, a udział w zawodach traktuje się jako atrakcyjny sposób spędzania wolnego czasu.

Należy pamiętać, że dla każdego sportu wyczynowego najlepszą bazą jest rekreacja i masowość. Utalentowanych zawodników nie kupi się w sklepie za państwową dotację. Tak więc bez rozwijającej się bazy wkrótce może zabraknąć talentów mogących kiedyś odnosić sukcesy na międzynarodowych imprezach.